Naast de pot (aantekeningen in proza)

Meer nog dan andere hotels is de 'De parel van de Delta' een labyrint vant het subtiel angstaanjagende soort. Toch denk ik dat het erger kan. Er zijn bijvoorbeeld hotels waar alles van lief, zacht materiaal is, waar kameleons je bedienen en waar overal muziek is. Kabbelende muziek: Kruidvat Klassiekers. De ontbijtzaal van 'De Parel' kijkt uit over de parkeerplaats. In de verte zie je de duinen. Daarachter is de zee. De ontbijtzaal is van praktisch, hard materiaal en de werknemers zijn geen kameleons. Ik wil naar hun grauwe huid kijken, terwijl ik mjin eitje pel. Gisterochtend hoorde ik een dun meisje van begin dertig een liedje zingen. Of eigenlijk zei ze de tekst van het nummer op, met bibberende stem. Dat deed ik vroeger als ik in het donker langs het kerhof moest dat vlak bij ons huis lag en waar ik vanuit mijn slaapkamerraam over uitkeek. Dan zong ik altijd hetzelfde liedje, of eigenlijk zei ik dus de tekst op. Als je geluid maakt bevestig je dat je er nog altijd bent. Dat er niet alleen nacht is. Wie zich tegen de kameleonitische toestand bij uitstek wil verzetten moet zijn mond opendoen.