Al eerder schreef ik over Wouter Alsemgeest, dichter te Utrecht: http://maartenvandergraaff.blogspot.com/2011/09/naast-de-pot-aantekeningen-in-proza_9546.html.
Wij mailen regelmatig met elkaar en Alsemgeest vroeg mij laatst of we van die mails geen boek konden maken. Toen heb ik hem beloofd, in ieder geval, zo af en toe, een mail van zijn hand op dit blog te plaatsen. Hieronder kom ik die belofte na.
Beste Maarten,
Nu het winter wordt ben ik als eerste de lul, de kou komt uit de Vecht opzetten en gaat direct
onder m'n botten zitten. Karel wordt ook weer zo ontzettend stil. Hij ligt met zijn kop op zijn poten te kijken hoe de mist boven de polder hangt. Dat gaat vervelen, ik snap dat wel. Bij gebrek aan die bepaalde monterheid die nodig is om zelf gedichten te schrijven, heb ik me maar weer eens op het vertalen gestort. Hondsmoeilijk, ondankbaar tyfuswerk; ik vertel niks nieuws. Laatst las ik mijn gedichten uit Barbarber terug (ik heb nog drie auteursexemplaren of iets dergelijks). Eerlijk gezegd vond ik het niet veel. Het is misschien ook goed zo, zo zonder enige roem zeg maar. Ik volgde via den media de toestanden rond de Ako en dan valt er eerlijk gezegd een last van me af: wat een ranzig ambtenarenfeestje is dat. Misschien schrijf ik nog een lijvige roman over mijn leven in de letteren: Roemloos ten onder, wat denk je ervan? Genoeg voor nu. Hier volgt mijn vertaling van het korte gedicht 'Helder uur' uit 'De hoeder van kudden' van Caeiro. Mail maar uitgebreid terug met commentaar (lees je Portugees?).
Er zijn verschillende manieren om niet te kijken
en ik denk dat ik met al die manieren bekend ben.
Het dwingende ritme van werk en slaap noem ik
en de rusteloze gang van geleerden in werkkamers.
Lezen is ook een manier om niet werkelijk gebruik te maken
van de ogen.
Dan is er ook nog het verliefde hart dat mij doet geloven
dat ik ook maar iets te maken heb met de heuvels
waar ik doorheen loop of met de wisseling van seizoenen.
De seizoenen wisselen elkaar af en ik schrijf gedichten.
Dit heeft echter niets, werkelijk niets met elkaar te maken
en juist daarom schrijf ik steeds weer gedichten,
terwijl de zomer de lente aflost en de winter de herfst.
Ik groet je,
Wouter Alsemgeest
Geen opmerkingen:
Een reactie posten