Dat we in een kleine
blikkerende metro
een tijdperk binnenreden,
waarin het zonlicht net de heimwee had verbleekt
en aan een onwerkelijk echte zomer was begonnen.
En dat bij elke halte.
zaterdag 30 april 2011
vrijdag 29 april 2011
VIJF TABLETTEN
DERDE TABLET
Hij ontwaakt aan de oever van een snelweg.
Daar merkt hij dat zijn denken terugdenken is,
zijn kop een stafkaart.
Dan gaat de urn ongezien open:
bloeit met de felheid van Los Angeles
Hij denkt aan plattegronden van de DODE ZEE. De koffie van Pouchkine. Zedig bedekte beelden die hun achterste bevoelen. Verfwordend vlees. Borsten als kopjes
Alles maakt hem dorstig. Nu naar huis naar huis,
hij zingt:
de urn kan niet zingen, de urn is een freakshow, de urn is een kijkkist, de urn is on-
Grieks, de urn is de lul van geleerden, de urn is een
hun-ker-ing ontvleesd krot!
de urn is een liefdeslied
woensdag 27 april 2011
Jennifer, Freddie, Brandy, Mekhi, Matthew, Jennifer, Muse
Ik ontmoet de cast van I still know what you did last summer:
Jennifer, Freddie, Brandy, Mekhi, Matthew,
Jennifer en Muse,
op het parkeerterrein van het Yerba Buena
Skating and Bowling Center (Frisco).
Freddie Prinze Jr. neemt de tijd voor me. Hij signeert een shirt,
laat zijn naam achter: professioneel, maar met aandacht. Dan- tot mijn grote schrik-
bloost hij
en wordt vlees.
Freddie is het vreemdste. Hij is blozende massa. Hij
bukt zich en tekent op het asfalt.
Een groepje veertigers gaat voorbij. Lantaarns ontslapen.
Het wordt koel, van veraf klinken gemoedelijke stemmen.
Freddie tekent (puntje van zijn tong uit zijn mond).
En wat opvalt: ik kan geen grap bedenken en kijk toe.
Tijdens het bowlen spreek ik Brandy.
'Toen Awatef Aboudihaj stierf onder het staal,
kon ik de dingen en hun hele fucking
heldere aanwezigheid niet langer verdragen',
is een zin die blijft hangen.
Matthew praat veel over Gossip Girl.
Hij wil benadrukken dat die cast zonder overdrijven
een grote familie is.
Hij bedoelt dit in overdrachtelijke zin.
Meer van dit soort opmerkingen gaan verloren door het
rochelende mechaniek boven de bowlingkegels.
Hij drinkt acht 'Blue Curaçao' achter elkaar
en citeert bij zijn eennalaatste drankje Charles Bukowski's
grafschrift
als hij in mijn oor schreeuwt: 'don't try'.
De mooie Jennifer krijg ik niet te spreken.
Zij houdt zich afzijdig en praat met het personeel.
Terug op het parkeerterrein zoek ik de plaats waar
Freddie op het asfalt tekende.
Ik zoek net zolang tot ik een ongemakkelijk gevoel krijg
en in mijn leaseauto stap en naar jou ga.
Jennifer, Freddie, Brandy, Mekhi, Matthew,
Jennifer en Muse,
op het parkeerterrein van het Yerba Buena
Skating and Bowling Center (Frisco).
Freddie Prinze Jr. neemt de tijd voor me. Hij signeert een shirt,
laat zijn naam achter: professioneel, maar met aandacht. Dan- tot mijn grote schrik-
bloost hij
en wordt vlees.
Freddie is het vreemdste. Hij is blozende massa. Hij
bukt zich en tekent op het asfalt.
Een groepje veertigers gaat voorbij. Lantaarns ontslapen.
Het wordt koel, van veraf klinken gemoedelijke stemmen.
Freddie tekent (puntje van zijn tong uit zijn mond).
En wat opvalt: ik kan geen grap bedenken en kijk toe.
Tijdens het bowlen spreek ik Brandy.
'Toen Awatef Aboudihaj stierf onder het staal,
kon ik de dingen en hun hele fucking
heldere aanwezigheid niet langer verdragen',
is een zin die blijft hangen.
Matthew praat veel over Gossip Girl.
Hij wil benadrukken dat die cast zonder overdrijven
een grote familie is.
Hij bedoelt dit in overdrachtelijke zin.
Meer van dit soort opmerkingen gaan verloren door het
rochelende mechaniek boven de bowlingkegels.
Hij drinkt acht 'Blue Curaçao' achter elkaar
en citeert bij zijn eennalaatste drankje Charles Bukowski's
grafschrift
als hij in mijn oor schreeuwt: 'don't try'.
De mooie Jennifer krijg ik niet te spreken.
Zij houdt zich afzijdig en praat met het personeel.
Terug op het parkeerterrein zoek ik de plaats waar
Freddie op het asfalt tekende.
Ik zoek net zolang tot ik een ongemakkelijk gevoel krijg
en in mijn leaseauto stap en naar jou ga.
zondag 24 april 2011
Vriendenboekje
A.M. Schimmel
Er is geen steen die een handschrift onthoudt.
Er zijn seizoenen.
De bouwmeesters zijn geurige aarde (het regent).
Warum werde ich grauhaarig?
De Donaudreef is blind gemaakt.
De schildering van de Gruweletser moet leven
zonder ogen, tot ze komen met hamers en kogels.
Je zit met de Gruweletser op het balkon (roken en
zwijgen).
Transwijk mompelt, koelt rustig af.
Je zegt: 'het kannibalisme van Petersburg is nu folklore'.
Je zegt:
'alle dingen worden nieuw'.
zondag 17 april 2011
VIJF TABLETTEN
TWEEDE TABLET
Gewoon lopend- schoenen aan-
vevolgt hij zijn weg. Soms sperrend zijn lippen tot ze pijn doen. Hij zucht
als een soapy.
Verder is alles natuur.
Na twintig mijl eet hij wat. Na dertig valt de nacht.
Zo loopt hij twintig mijl. Dan dertig. Dan valt de nacht.
Op de derde dag slaat hij zijn ogen op en ziet
Moria. Hij neemt een kamer in het motel.
Moria beschikt een gezicht:
zijn textuur beeft (er loopt een
god af). Hij zegt hardop:
'de droom is in mijn achtertuin'.
'LA is de koorts van lukrake dagen'.
En:
'de bergen komen op ons neer
als elektrische vliegen'.
Vanuit de aangrenzende kamer klinken
protesten. De aangrenzende kamer heeft stofdroge longen.
Is wreed.
De aangrenzende kamer heeft rechten.
De nacht gaat voorbij. Het wordt ochtend.
De ochtend brengt morsige hoop.
Gewoon lopend- schoenen aan-
vevolgt hij zijn weg. Soms sperrend zijn lippen tot ze pijn doen. Hij zucht
als een soapy.
Verder is alles natuur.
Na twintig mijl eet hij wat. Na dertig valt de nacht.
Zo loopt hij twintig mijl. Dan dertig. Dan valt de nacht.
Op de derde dag slaat hij zijn ogen op en ziet
Moria. Hij neemt een kamer in het motel.
Moria beschikt een gezicht:
zijn textuur beeft (er loopt een
god af). Hij zegt hardop:
'de droom is in mijn achtertuin'.
'LA is de koorts van lukrake dagen'.
En:
'de bergen komen op ons neer
als elektrische vliegen'.
Vanuit de aangrenzende kamer klinken
protesten. De aangrenzende kamer heeft stofdroge longen.
Is wreed.
De aangrenzende kamer heeft rechten.
De nacht gaat voorbij. Het wordt ochtend.
De ochtend brengt morsige hoop.
vrijdag 15 april 2011
VIJF TABLETTEN
EERSTE TABLET
Hij gaat op pad om een urn te kopen. Een urn die past bij zijn woonomgeving.
Eerst de prooidieren bij de halte keuren, de oude zwavel nieuw in de neus,
dan door geluid zonder metro worden opgeslokt.
Welkom in de categorie:
alles.
Even schuilt hij onder lucht (de lucht is een bijtplek).
Buitenshuis heeft hij geen conditie.
In een electronicazaak, tussen matglazen
kasten prutst hij met het stijve knoopje van zijn shirt. Hij loert.
Er zijn vieze snollen om keihard
af te palen,
maar hij mist zijn ouders.
[ Grote lacune. Hij neemt zich voor een verbond te sluiten.]
Ze
ziet hem aan en strijkt tot bloedens toe een lok uit haar gezicht- 'dood mij niet'-
verplaatst haar gewicht van linker-
naar rechtervoet.
'Dat was niet waar ik op doelde. Dat was in het geheel niet waar ik op doelde'. Haar sjaal,
terzijde geworpen, is dezelfde sjaal van toen in x en vanzelfsprekend een argument vóór
een gedetermineerd universum.
Hij gaat maar weer.
Of wacht, hij zegt: 'nog deze Aarzelmaand,
zal ik mijn aankoop doen'.
Hij gaat op pad om een urn te kopen. Een urn die past bij zijn woonomgeving.
Eerst de prooidieren bij de halte keuren, de oude zwavel nieuw in de neus,
dan door geluid zonder metro worden opgeslokt.
Welkom in de categorie:
alles.
Even schuilt hij onder lucht (de lucht is een bijtplek).
Buitenshuis heeft hij geen conditie.
In een electronicazaak, tussen matglazen
kasten prutst hij met het stijve knoopje van zijn shirt. Hij loert.
Er zijn vieze snollen om keihard
af te palen,
maar hij mist zijn ouders.
[ Grote lacune. Hij neemt zich voor een verbond te sluiten.]
Ze
ziet hem aan en strijkt tot bloedens toe een lok uit haar gezicht- 'dood mij niet'-
verplaatst haar gewicht van linker-
naar rechtervoet.
'Dat was niet waar ik op doelde. Dat was in het geheel niet waar ik op doelde'. Haar sjaal,
terzijde geworpen, is dezelfde sjaal van toen in x en vanzelfsprekend een argument vóór
een gedetermineerd universum.
Hij gaat maar weer.
Of wacht, hij zegt: 'nog deze Aarzelmaand,
zal ik mijn aankoop doen'.
dinsdag 12 april 2011
R. Mutt op Facebook
M.H. Benders omschrijft M. van der Graaff
Een weegschaal die van pittoreske kerkjes houdt,
een hele foute zonnebril heeft en op enorm
knullige wijze stoer in de camera poogt te kijken,
zelfs met een aansteker erbij.
Zeker een aanstormend talent ofzo?
Astrid Lampe ontvriendt M. van der Graaff
Een weegschaal die van pittoreske kerkjes houdt,
een hele foute zonnebril heeft en op enorm
knullige wijze stoer in de camera poogt te kijken,
zelfs met een aansteker erbij.
Zeker een aanstormend talent ofzo?
Astrid Lampe ontvriendt M. van der Graaff
Ik ken jou of je werk onvoldoende.
Ik moet een FB filter en ik tref je vast bij
vrienden van vrienden.
hgA
maandag 11 april 2011
Gijs van der Neut leest!
Dames, uw aandacht voor Gijs van der Neut, die in Galerie Besselaar mijn 'Gedicht waarin
ik Gijs van der Neut ombreng' voordroeg tijdens de straat van de literatuur als onderdeel van de openingsdag
van het literatuurfestival http://www.city2cities.nl
Bekijk het filmpje nu op het undergroundkanaal 'youtube', klik hieronder idioot, klik!
http://www.youtube.com/watch?v=tVnXCBwVRFY
ik Gijs van der Neut ombreng' voordroeg tijdens de straat van de literatuur als onderdeel van de openingsdag
van het literatuurfestival http://www.city2cities.nl
Bekijk het filmpje nu op het undergroundkanaal 'youtube', klik hieronder idioot, klik!
http://www.youtube.com/watch?v=tVnXCBwVRFY
vrijdag 8 april 2011
Gedicht waarin ik Gijs van der Neut ombreng
Het onderstaande gedicht zal ik morgen tijdens 'Dichter Achter 't Raam' van het City2Cities Literatuurfestival
laten voordragen door niemand minder dan Gijs van der Neut zelf. Als u dat wil zien, kijk dan naar dit blokkenschema in het programmaboekje om te zien hoe laat ik waar zal optreden: http://www.city2cities.nl/blog/nieuws/238
Gister lag ik op de canapé en voelde de drang
Gijs van der Neut om te brengen.
Ik weet dat hij dat niet verwacht, en ook dat u uw mond niet
voorbij zult praten.
Dit alles vergemakkelijkt het ombrengen van Gijs van der Neut.
Eerst dacht ik nog aan bangmakerij.
Ik nam mij voor om tijdens de vakantieperiode in te breken
in zijn huis, om daar de meubels op subtiele wijze te verplaatsen en
de rangschikking in zijn keukenkastjes overhoop te gooien,
ten einde Gijs van der Neut- inmiddels terug uit Drenthe-
een hardnekkig gevoel van ongemak in zijn bloedeigen woning te bezorgen.
Maar al snel begreep ik: niet van dat halfslachtige.
Het ombrengen van Gijs van der Neut leek mij veruit het beste.
Ik neem Gijs mee op reis naar Arizona, Amerika, en stel terloops
voor de Grand Canyon te bezoeken. Daar laat ik hem zonder kaart of kompas
achter.
In zijn dooie uppie.
Ik bind Gijs van der Neut aan een ongemakkelijke en smakeloze Rotan stoel,
waarin gezeten hij elke songtekst die hij ooit schreef, tot de laatste komma op moet eten.
Indien hij dan nog niet bezwijkt aan een overdosis holle bombast,
haal ik in de aangrenzende kamer mijn scheermes.
Daarmee snijd ik de kloten van van der Neut, Gijs
eraf en voer dan met bovengenoemde kloten, verkleed als Boudewijn de Groot
een ontregelende jongleeract op.
Dat is dan- dat ligt in de lijn der verwachting-
het laatste beeld op het netvlies van Gijs van der neut.
U ziet, ik ben er nog niet geheel uit.
Mosterdgas bijvoorbeeld, kan ook.
Daar kan Gijs van der Neut niet tegen.
laten voordragen door niemand minder dan Gijs van der Neut zelf. Als u dat wil zien, kijk dan naar dit blokkenschema in het programmaboekje om te zien hoe laat ik waar zal optreden: http://www.city2cities.nl/blog/nieuws/238
Gister lag ik op de canapé en voelde de drang
Gijs van der Neut om te brengen.
Ik weet dat hij dat niet verwacht, en ook dat u uw mond niet
voorbij zult praten.
Dit alles vergemakkelijkt het ombrengen van Gijs van der Neut.
Eerst dacht ik nog aan bangmakerij.
Ik nam mij voor om tijdens de vakantieperiode in te breken
in zijn huis, om daar de meubels op subtiele wijze te verplaatsen en
de rangschikking in zijn keukenkastjes overhoop te gooien,
ten einde Gijs van der Neut- inmiddels terug uit Drenthe-
een hardnekkig gevoel van ongemak in zijn bloedeigen woning te bezorgen.
Maar al snel begreep ik: niet van dat halfslachtige.
Het ombrengen van Gijs van der Neut leek mij veruit het beste.
Ik neem Gijs mee op reis naar Arizona, Amerika, en stel terloops
voor de Grand Canyon te bezoeken. Daar laat ik hem zonder kaart of kompas
achter.
In zijn dooie uppie.
Ik bind Gijs van der Neut aan een ongemakkelijke en smakeloze Rotan stoel,
waarin gezeten hij elke songtekst die hij ooit schreef, tot de laatste komma op moet eten.
Indien hij dan nog niet bezwijkt aan een overdosis holle bombast,
haal ik in de aangrenzende kamer mijn scheermes.
Daarmee snijd ik de kloten van van der Neut, Gijs
eraf en voer dan met bovengenoemde kloten, verkleed als Boudewijn de Groot
een ontregelende jongleeract op.
Dat is dan- dat ligt in de lijn der verwachting-
het laatste beeld op het netvlies van Gijs van der neut.
U ziet, ik ben er nog niet geheel uit.
Mosterdgas bijvoorbeeld, kan ook.
Daar kan Gijs van der Neut niet tegen.
dinsdag 5 april 2011
Gruweletser Daniel Labruyere: veer in de reet
Dez spiksplinternieuwe achtergrond van mijn blog is van de hand van de onovertroffen koning
van de beeldend kunstenaars: Gruweletser Daniel Labruyere.
Op Facebook meldde ik ook al dat hij een blog is begonnen (vandaag, dus je bent er vroeg bij lezer),
waarop van dit soort moois gepost zal worden: http://potjeart.blogspot.com/
Gruweletser: je verdient een veer in je reet. Bij deze.
van de beeldend kunstenaars: Gruweletser Daniel Labruyere.
Op Facebook meldde ik ook al dat hij een blog is begonnen (vandaag, dus je bent er vroeg bij lezer),
waarop van dit soort moois gepost zal worden: http://potjeart.blogspot.com/
Gruweletser: je verdient een veer in je reet. Bij deze.
maandag 4 april 2011
City2Cities: De straat van de literatuur
Aanstaande zaterdag, 9 april draag ik voor bij het eerste internationale literatuurfestival in Utrecht: City2Cities: http://www.city2cities.nl/auteurs/91
Komt vrienden in het ronde.
Hier vind je het programmaboekje:
http://www.city2cities.nl/blog/nieuws/223
Komt vrienden in het ronde.
Hier vind je het programmaboekje:
http://www.city2cities.nl/blog/nieuws/223
vrijdag 1 april 2011
Er-zijn: een sonnet
Hij bewoont stil een huis waar alles gluurt,
waarvan hij niets lijkt te bezitten.
En alle tijd moet samenklitten:
zij staat in kringen om de tuin die duurt.
Zij is de tocht waarop de balken leunen.
Het water laat zij door de leiding zakken.
Zij is het oog van al zijn ongemakken,
als op zijn scherm de roze vrouwen kreunen.
Allang wil hij die tuin verbouwen:
zijn kleine, zachte moord begaan
en op zijn scherm schreeuwen de vrouwen,
op wier haperend vergaan
hij zonder zorgen kan vertrouwen:
zij eisen nooit hun voortbestaan.
waarvan hij niets lijkt te bezitten.
En alle tijd moet samenklitten:
zij staat in kringen om de tuin die duurt.
Zij is de tocht waarop de balken leunen.
Het water laat zij door de leiding zakken.
Zij is het oog van al zijn ongemakken,
als op zijn scherm de roze vrouwen kreunen.
Allang wil hij die tuin verbouwen:
zijn kleine, zachte moord begaan
en op zijn scherm schreeuwen de vrouwen,
op wier haperend vergaan
hij zonder zorgen kan vertrouwen:
zij eisen nooit hun voortbestaan.
Abonneren op:
Posts (Atom)